رابطه بین شایستگی‌های کانونی و حرفه‌ای دانشجویان کشاورزی و ساختار اجتماعی آموزش با نقش میانجی انگیزه تحصیلی

بسیاری از فارغ­التحصیلان دانشگاه­ها، در حوزه کاری خود پس از فراغت از تحصیل موفق عمل نمی­کنند؛ که یکی از دلایل آن نداشتن انگیزه تحصیلی و شایستگی­های لازم در طول دوران تحصیل می‌باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین شایستگی­های کانونی و حرفه­ای دانشجویان کشاورزی و ساختار اجتماعی آموزش با نقش میانجی انگیزه تحصیلی می­باشد. پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی است با ماهیت یا رویکرد کمی که به شیوه توصیفی-همبستگی انجام‌شده است. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سه مقطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تشکیل می‌دهند که شامل 440 نفر می‌باشند که از این تعداد بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه­ای با انتساب متناسب با استفاده از فرمول کوکران 205 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد می‌باشد که روایی آن توسط متخصصان فنی مورد تائید قرار گرفت و پایایی آن نیز از طریق آزمون آلفای کرونباخ محاسبه گردید که مقدار آن برای بخش‌های مختلف پرسشنامه بالاتر از 79/. =α به دست آمد. نتایج تحقیق نشان داد که بین شایستگی‌های کانونی، حرفه‌ای و ساختار اجتماعی آموزش رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه بین تأثیر ساختار اجتماعی آموزش بر شایستگی‌های کانونی 67/0؛ و تأثیر ساختار اجتماعی آموزش بر شایستگی‌های حرفه‌ای 59/. به دست آمد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار LISREL8.8 و SmartPLS3 نیز نشان‌دهنده ارتباط مستقیم و معنادار شایستگی‌های کانونی با ساختار اجتماعی آموزش با ضریب مسیر 69/0؛ و مقدار 75/6=t و نیز ارتباط مستقیم شایستگی حرفه‌ای با ساختار اجتماعی آموزش با ضریب مسیر 84/0؛ و همچنین ارتباط غیرمستقیم بین شایستگی‌ها و انگیزه تحصیلی با ساختار اجتماعی آموزش بود.